Przysłowie „być pracowitym jak pszczoła” jest pewnego rodzaju komplementem. Używa się go do opisania kogoś, kto lubi pracować i poświęca temu wiele czasu. Porównanie do pracowitych i pożytecznych owadów może oznaczać docenienie czyjegoś wysiłku.
Pszczoły (Apis) to przede wszystkim zapylaczki roślin, w tym wielu upraw, drzew i krzewów owocowych. Cechuje je najwyższy stopień rozwoju społecznego wśród owadów. Żyją w zróżnicowanych pod względem liczebności koloniach, które dzielą się przez wydawanie rojów. Wszystkie osobniki tworzące rodzinę (innymi słowy kolonię) łączą silne więzy socjalne i potrafią się porozumiewać między sobą na drodze chemicznej.
Bardzo liczne rodziny pszczele mogą liczyć nawet do 80 tysięcy osobników, a przeciętnie około 40-50 tysięcy. Jeden kilogram pszczół to około 10 tysięcy osobników. Harmonijny rozwój rodziny pszczelej, prawidłowy podział pracy i jej ciągłość utrzymywane są dzięki wydzielaniu przez matkę feromonów. Związki te hamują także rozwój jajników u pszczół robotnic, a przenoszone są w obrębie ula za pośrednictwem pszczół ze świty matki. Dzięki wzajemnemu przekazywaniu sobie pokarmu trafiają do każdego pszczelego osobnika.
Matka poza składaniem jaj nie wykonuje żadnych prac w ulu. Robotnice przystosowane są do prac wewnątrz ula, wychowywania potomstwa, przynoszenia pokarmu oraz przetwarzania nektaru na miód. Trutnie nie zamieszkują ula na stałe – pojawiają się w nim pod koniec kwietnia, a jesienią zostają przepędzone przez robotnice. Ich jedyną rolą jest dostarczenie nasienia królowej w czasie lotu godowego.
Pszczoły brzęczą (jak pisał Jerzy Bralczyk: prasłowiańskie „bczela” pochodzi od „buczati”, czyli pszczoła była „tą, która brzęczy, buczy”), produkują słodki miód i są pracowite (mamy na myśli przede wszystkim robotnice). Ich pracowitość weszła do potocznego powiedzenia i została w użyciu do dziś.
Dodaj komentarz