Wizerunek szczęśliwego, merdającego ogonem psa trzymającego kość w pysku jest bardzo popularnym motywem. Nie tylko w mediach takich jak telewizja, gdzie szczególnie w produkcjach animowanych przysłowiowy Reksio dostaje w nagrodę wielką białą kość, ale również w naszych domach. Żucie i gryzienie należy do naturalnych zachowań psów, stąd nic dziwnego w tym, że właściciele często sięgają po tego rodzaju przysmaki dla swojego pupila. Pewnie każdy z nas przywołać może scenę z dzieciństwa i sytuację z posiłków przy rodzinnym stole, kiedy po obiedzie normalne było dawanie resztek psu, w tym kości po zjedzonym mięsie. Nikt za bardzo nie interesował się tym, jakie są to kości, czy są gotowane czy surowe, czy nie zaszkodzą pupilowi.
DLACZEGO POWINNIŚMY DAWAĆ KOŚCI SWOJEMU PUPILOWI?
1. Zdrowie psychiczne.
Żucie należy do naturalnych, uwarunkowanych genetycznie zachowań u psów. Kiedy potrzeba ta nie zostanie zaspokojona, ofiarą ostrych zębów mogą stać się przedmioty domowe, co nie tylko może wywołać straty materialne dla właścicieli, ale też ryzyko zatrucia czy zadławienia pupila.
2. Czyste, błyszczące zęby.
Gryzienie, miażdżenie i przeżuwanie kości, szczególnie tych otoczonych jeszcze kawałkami ścięgien i mięsa naturalnie czyści zęby i dziąsła, zapobiegając osadzaniu się kamienia nazębnego i tworzeniu próchnicy.
Niestety przy nieumiejętnym dobraniu rodzaju i rozmiaru do pupila, kości mogą stać się bardzo niebezpieczne dla życia i zdrowia zwierzaka.
JAKIE ZAGROŻENIA POWINIEN MIEĆ NA UWADZE WŁAŚCICIEL?
1. Złamania zębów.
Kości ze względu na swoją strukturę mogą łatwo spowodować uszkodzenia zębów, szczególnie u bardzo zawziętego do gryzienia psa.
2. Uszkodzenia jamy ustnej, w tym języka i podniebienia.
Kości, szczególnie gotowane, łatwo rozpadają się na często bardzo ostre małe fragmenty, które powodują skaleczenia.
3. Utknięcie szpiku kostnego dookoła żuchwy.
Szpik kości długich ze względu na swój okrągły kształt może zawinąć się dookoła żuchwy i dolnych zębów. Tak zawinięty fragment kości może zablokować prawidłowy przepływ krwi i wywołać obrzęk okolicznych tkanek. Jest to zdarzenie na pewno bolesne i traumatyczne dla zwierzaka. W niektórych przypadkach wystarczy użycie lubrykanta, co zapewni odpowiedni poślizg, jednak w większości przypadków wymagana jest interwencja lekarza weterynarii.
4. Utknięcie kości w przełyku.
Połknięcie zbyt dużego kawałka kości może spowodować, że zaklinuje się ona w przełyku. W takim przypadku, pies próbuje pozbyć się zalegającej treści poprzez usilne próby przełknięcia obiektu.
Możemy więc obserwować takie objawy jak:
- nasilony odruch połykania,
- kaszel,
- odbijanie,
- brak apetytu,
- ślinienie,
- dotykanie łapą okolic pyska.
Obecność ciała obcego w przełyku może prowadzić do uszkodzenia jego cienkiej błony mięśniowej, co nieleczone może doprowadzić do jego zapalenia. Ciało obce może wejść do jamy klatki piersiowej i co gorsze spowodować jej perforację, dlatego w tym przypadku szybka pomoc ze strony lekarza weterynarii jest niezbędna.
5. Wpadnięcie fragmentu kości do tchawicy.
W czasie wdechu przypadkowo może dojść „zassania” małego fragmentu kości do tchawicy. Taka niedrożność jest bardzo groźna i wymaga szybkiej interwencji lekarskiej.
6. Utknięcie kości w żołądku.
W takim przypadku możemy mieć do czynienia z wymiotami i bolesnością brzucha w tej okolicy. Ciała obce najczęściej zalegają w okolicy odźwiernika, co uniemożliwia przejście treści z żołądka do jelit. W tym przypadku wymagana jest interwencja lekarza weterynarii a czasami i zabieg chirurgiczny.
7. Zaleganie kości w jelitach.
W takiej sytuacji kości powodują utrudniony przepływ treści pokarmowej lub kompletną blokadę, co może prowadzić do akumulacji gazu (wzdęć). Przyczynia się to do utrudnionego przepływu krwi i w konsekwencji martwicy tkanek. Brzuch naszego pupila będzie napięty, twardy, tkliwy i widocznie wzdęty. Mogą pojawić się biegunki, wymioty, brak apetytu i osłabienie. Oprócz tego zalegające ostre części kości mogą spowodować perforację jelita, co przy dodatkowej infekcji bakteryjnej prowadzi do ropnego zapalenia otrzewnej. Grozi to wstrząsem, a w konsekwencji śmiercią pupila, dlatego niezbędna jest szybka interwencja lekarska.
8. Zaparcia
Zalegające fragmenty kości utrudniają pasaż treści pokarmowej. Dodatkowo obecny w tkance kostnej wapń sprawia, że kał staje się twardszy i cięższy do wydalenia. Dolegliwość ta jest bardzo bolesna dla psa. Pomocą mogą okazać się środki przeczyszczające, jak również lewatywa wykonana w gabinecie.
JAKIE KOŚCI WYBIERAĆ DLA PSA, ABY BYŁY DLA NIEGO BEZPIECZNE? GOTOWANE CZY SUROWE?
Gotowanie sprawia, że kości stają się miękkie i łatwiej rozpadają się na małe, często ostre kawałki. Powoduje to ryzyko nie tylko zadławienia zwierzęcia, ale również może być przyczyną uszkodzenia jamy ustnej, języka czy nawet narządów wewnętrznych układu pokarmowego.
NIE WOLNO PODAWAĆ PSU KOŚCI GOTOWANYCH.
ROZMIAR
Wybieraj większe, szerokie kości bardziej niż małe i wąskie. Tak samo jak w przypadku gotowanych kości, małe kostki mogą łatwo utknąć gdzieś w przewodzie pokarmowym lub znacząco go podrażnić. Kości powinny być dłuższe niż kufa psa w celu uniknięcia przypadkowego połknięcia ich w całości.
RODZAJE KOŚCI
KOŚCI WOŁOWE – TAK
Kości te muszą być wystarczająco duże. Dotyczy to zarówno żeber, jak i kości kończyn. Najlepiej aby były surowe. Gotowane kości wołowe mogą stanowić niebezpieczeństwo jeśli ich rozmiar nie będzie wystarczająco duży.
KOŚCI Z KURCZAKA – NIE
Kości z kurczaka nie tylko gotowane, ale i surowe, łatwo pękają na małe i ostre kawałki.
KOŚCI Z INDYKA – NIE
Kości z indyka, podobnie jak w przypadku kości z kurczaka, łatwo się rozpadają, dlatego powinniśmy ich unikać nawet na surowo.
KOŚCI WIEPRZOWE – NIE
Podobnie jak w dwóch powyższych przypadkach podawania psu kości wieprzowych nie uważa się za bezpieczne. Podawanie psu wieprzowiny nie jest ogólnie wskazane – mięso to jest tłuste i ciężkostrawne, co czasami przyczynia się do wystąpienia zapalenia trzustki.
KOŚCI OWCZE – TAK
Kości owcze mają zbliżoną gęstość do kości wołowych dlatego przy odpowiednio dobranym rozmiarze, można dawać je pupilom.
PRZY ODPOWIEDNIM WYBORZE PRZYSMAKU I UWAŻNEJ OBSERWACJI PUPILA MOŻNA PODAWAĆ KOŚCI 2-3 RAZY W TYGODNIU.
Bibliografia z dnia 4.08.2019:
https://peterdobias.com/blogs/blog/16688340-what-bones-are-good-for-dogs
https://www.petmd.com/dog/nutrition/evr_multi_raw_bones_dental_health_for_pets
http://www.berryhavenvet.com.au/hospital-cases/surgical/bone-stuck-in-throat
Dodaj komentarz